اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ
وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ
وسِتْرِکَ یـا أبْصَرَ النّاظرین.
خدایا نیرومندم نما
در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شیرینى یادت را و مهیا
کن مرا در آنروز راى انجام سپاسگذاریت به کـرم خودت نگهدار مرا در این روز
به نگاهداریت و پردهپوشى خودت اى بیناترین بینایان
اللهمّ ارْزُقنی فیهِ الذّهْنَ و التّنَبیهَ و باعِدْنی فیهِ من السّفاهة و التّمْویهِ و اجْعَل لی نصیباً مِنْ کلّ خَیْرٍ تُنَزّلُ فیهِ بِجودِکَ یا أجْوَدَ الأجْوَدینَ
خدایا روزی کن مرا در آن روز هوش و خودآگاهی را و دور بدار در آن روز از نادانی و گمراهی و قرار بده مرا بهره و فایده از هر چیزی که فرود آوردی در آن به بخشش خودت، ای بخشندهترین بخشندگان
قالَ علی(علیه السلام): اَلـْحَقُّ جَدیدٌ وَ إنْ طالَتِ الاْیّامُ، وَ الْباطِلُ مَخْذُولٌ وَ إنْ نَصَرَهُ أقْوامٌ.
حضرت علی (ع)فرمود: حقّ و حقیقت در تمام حالات جدید و تازه است گر چه مدّتى بر آن گذشته باشد. و باطل همیشه پست و بى أساس است گر چه افراد بسیارى از آن حمایت کنند.
وسائل الشّیعة: ج 25، ص 434، ح 32292.
اللَّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَى مَرْضَاتِکَ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ
سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِقِرَاءَةِ آیَاتِکَ
بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
«خدایا در این روز مرا به
خشنودیت نزدیک ساز و از خشم و غضبت دور فرما و مرا به قرائت آیات قرآنت
موفق بدار، به حق رحمتت، ای مهربانترین مهربانان!»
قالَ(علیه
السلام): اَلْعِلْمُ وِراثَةٌ کَریمَةٌ، وَ الاْدَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَ
الْفِکْرَةُ مِرآةٌ صافِیَةٌ، وَ الاْعْتِذارُ مُنْذِرٌ ناصِحٌ، وَ کَفى بِکَ أَدَباً
تَرْکُکَ ما کَرِهْتَهُ مِنْ غَیْرِکَ.
فرمود: علم; ارثیه اى
با ارزش، و ادب; زیورى نیکو، و اندیشه; آئینه اى صاف، و پوزش خواستن; هشدار دهنده اى
دلسوز خواهد بود. و براى با أدب بودنت همین بس که آنچه براى خود دوست ندارى، در حقّ
دیگران روا نداشته باشى.